Gönülden geçeni dil söylemez ise elbette söyler şiirler. Düşünsenize, şiirlere de söyletemeyenleri! Yiğidin hakkını yiğide vermek gerekir. Şair ve şiir ikileminde kaybolmak bile şiirdir.
Bazen geri dönerek yeni umutlara yelken açmak isabettir. Hayat, yaşa başa bakmadan hesabın faturasını gönderir, ödersiniz ister istemez. O halde dostlar kıymetlidir ve bazen geri dönmek gerektiğinde sorgusuz kapısını açan olmak ne kadar önemlidir değil mi?
Dedik ya, yeni umutlara dokunmak gerekir, çünkü gönül hep gençtir. Genç kalmayı daima başaracaktır. Beden, canı taşıdığı sürece arzular bir çığır açar ve tam olarak emin değildir ne istediğinden. Ama emin olunan bir şey vardır, düşünceler. Bu bağlamda çıkmaza düşülebilir. Zor zamanların ferahlığı şiirlere tutunmak, güç almak ve yeni ufuklara hayal kurmak; yaş kaç olursa olsun yeniden başlamak. Zengin fakir fark etmez, açlık tokluk fark etmez, engelli engelsiz fark etmez, vs. vs. vs. Yeniden başlamak, umutlara yeniden dokunmak gerekir. Kayıplara üzülmek yerine kayıpları kazanım bilmek gerekir. Belki de kaybedilenler sayesinde kazanımlarımız ortaya çıkacaktır.
Çok fazla düşünmeyin dostlar sonumuz ne olacak diye. Taşınan can bedenden ayrılmadıkça her zaman umut vardır. Yeter ki yürekler adil olsun, yeter ki vicdanlarınız size bir felaket tellalı gibi bağırmasın. Unutmayalım ki;
“daima bir yol vardır ve gelecek ellerinizde şekillenir”
Kaan Özer