Bazı akşamlar ay boğuktur ulaştıramaz yürek hikayesini size. Bu akşam ya benim yüreğimin penceresi dışardaki hikayelere izole edildi ya da ay bu akşam yalnızlığa dair senfoni orkestrası kurdu dinliyor. Yıldızlarla dolu gökyüzünde yürek ateşimle kül olan dostlarımı anımsadım. Hayatın göz alıcı renklerine boyarken resmimizi tualin sağ altına nankörlük imzası atar olduk. Hep içimizin dışında kalanları suçladık oysa el ele verip söyledik biz bu acıklıyı şarkıyı…İçimde ki mevsimin her daim baharı iki kızı çok özledim ; gözlerim rutubetlendi bir telefon kadar yakınken söylediği yalanlar kadar uzağıma düştü biri. Aramızda kmler saatler varken attığımız kahkahalara 1 saat mesafe kalmışken aramızda yakarak son verdik hayal bahçemizi. Hangi menfaate sattın ruhundaki beni diye düşünüyorum şimdi neden yüreğin küçülen benliğinin gölgesinde kaldı diye soramıyorum bile sana yıllar sonra kırışan göz kenarlarınla dinle bu sesimi yürek makamının es’i çok cılız artık … Sana da eyvallah bundan sonra