Bir insan düşünün hayatı boyunca kimseye boyun eğmemiş bir insan düşünün yapılan kahpeliklere hiç ses etmemiş derdini içine çekmiş hep haline şükretmiş ama bişeyler oldu beni kendimden aldı götürdü.
Ben böyle değildim gerçekten böyle değildim.
Sırtımı dayadığım çok sevdiğim insanlar bunun sorumlusu şuan yaşamla ölüm denen o ince çizgide geziniyorum.
Ama ve lakin bir arpa boyu kadar yol alamıyorum.
Ben bunlarla sınanıyorum evet bu doğru ne yapsam sırtım sevdiklerimden gelen hançerlerle dolu güvenmek suçmu allı pullu düşlerim vardı oysa.
Bir insan böyle harcanmaz ateşlerle atılmaz. Erken gördüm ben hayatı.
Hızlıbyaşadım çabuk yoruldum.
Azer Bülbül misali;
Tek bir söz denir bunun ardından,
KARAMSAR VE YORGUNUM
AMA YAŞANILAN ’’İYİ-KÖTÜ’’ HERŞEYE
EYVALLAH DİYECEK KADAR ONURLUYUM..!