Savaşmak ne yorucu seninle. Öldürmekle bitsen,harçadıkca benden götürmesen. Yetişebilsem bir kere olsun hızına,bir kere olsun durdurabilsem.
Ne çok geçiktim bilmiyorsun,kaç kişi senin yüzünden seninle olan kavgam yüzünden geçti gitti yanımdan bilmiyorsun.

Pürüzsüz vücudum sarı sarı tüylendi önce karaya çaldı sen yürüdükçe,
daha yeni elimdeydi misketler,çelik çomağı kapının arkasına bıraktım demin kim verdi elime bu kitapları bu çakının çebimde işi ne ben ne oldu da kocaman oldum anne.Dün gibi hatırlıyorum elime verdiğin biberondan içtiğim sütün tadını oysa şuan üç kişiyiz bir rakı sofrasında bir elimde de sigara,dumanında azda olsa babam kokuyor. Baktımda demin aynaya kıl dolmuş suratım ormana çalmış dokunmadıkça,vücuduma baktım sonra; kar düşmüş sandım yorgun bedenimi kaplayan tüylerime,üşümüyordum oysa fakat kapalı havalarda arsız bir ağrı vuruyor dizlerime bununda sorumlusu sensin diyorlar.

Hayallerimi yok edememişsin tek çünkü hiç olmadılar yada kendime bile söylememişimdir. Bu yüzden evet belkide bu yüzden düşmansın bana,bu yüzden hiç dört yapraklı yoncam,tavşan ayağım-at nalım olmadı benim. Bu yüzden hep kaybettim sen ilerledikçe ve korkarım kaybetmeye devam edeceğim sen devam ettikçe...tik tak tik tak

AHH ZAMAN AHH..!