Tıpkı böyle yağmurlu bir gündür.Ben ve kardeşim bir yerden bir yere gitmekteyiz,herhangi bir nedenle.Sonra,bir mağaza vitrinine takılır gözüm..Bu kız ,bir küçük hanımefendidir aslında.Pazenden ya da divitinden –çakma-bir elbise sırtında.Zira çocuk mağazalarında,çocuklara göre giysileri beğenmez.Yalvar yakar,diktirir annesine bunları..Oysa,sokakta,oyunlarda tam da bir erkek Fatma ..Sadece,bir yerden bir yere giderken giymiştir,çizimini bizzat yaptığı elbisesini..Bir; mağaza vitrinindeki replikalara bakar,bir kendine,alabildiğine ağzı kulaklarında..Aslında,emin olmasa kendinden,o giysiler için bu kadar da tutturmazdı ya..Ailesi de almaz değil ki,daha iyisini..O,sadece-kendinin farkında olduğu bir yaşamı-kendi kendine yaşamaktan mutlu oluyordu demek ki..Bu kadın,bazen,vitrin camından kendine bakan o kızı özler..