Nasıl başlasam bilemiyorum, sana içimi dökmem ne kadar doğru ya da ne kadar gerekli bunu da bilmiyorum.
Ama bildiğim bir şey var oda bana söz verdiğin. Evet bana söz verdin aşkım.
Her güzel şeyin bir sonu vardır derler, seninle iken buna asla inanmıyordum.
Benim için en güzel şey sendin ve bunun nasıl sonu gelebilirdi ki..
Benim gözüm senden başkasını görmeyecek hale gelmiş iken seni o derece sevip o derece bağlanmişken bu nasıl son bulabilirdi.
Omzuna yaslanıp kendimi bu şekilde çok güvende hissettiğimi söylerdim. Biraz sessizlik olurdu ve ardından sen ’’Hadi birbirimize söz verelim aşkım’’ derdin.
Buna ne gerek var diye düşünürdüm. Ama asla seni kırmazdım.
’’Birbirimizi asla bırakmayacağımıza hep böyle seveceğimize söz verelim aşkım’’ dediğin an, tamam söz veriyorum seni asla bırakmayacağım’’ dedim.
Sen de beni asla bırakmayacağına hiç ayrılmayacağımıza seöz vermiştin.
İşte bahsettiğim söz’ün buydu. Şimdi kafamda o kadar çok soru işaretleri var ki. Anlamadığım herşey bu kadar güzel giderken neden bana yalan söyledin? ben bunu hakedecek ne yaptım? Anlıyorum belkide üzülmemden korktun ama neden söylemedin. Belki bu sorunu halledebilirdik. Ama sen arkamdan iş çevirdin yoksa verdiğin söz için mi? Asla ayrılmayacağız dediğin için mi? Benim kasettiğim bu değildi sevgilim sen beni yanlış anladın.
BANA BAK SÖZ BÖYLE TUTULUR İŞTE SANA İHANET ETMEDEN BAŞKASINA SIĞINMADAN..!
SENDE BANA SÖZ VERDİN AŞKIM..!