Ben öyle yazıyla falan uğraşmam. Aklıma ne gelirse direk yazarım. Bugün evden çıkıp hastaneye gitmek için anayola indim. Dolmuş bekliyordum. Biraz bekledikten sonra karşıdan bir adam hanımıyla geçiyordu. Adam bana bakıp güldü. Lo benim yoksa bir yerim mi açık dedim. Şöyle üstüme başıma baktım. Her yerim kapalıydı. İyi de bu adam benim neyime güldü. Lo yoksa bu adam beni tanıdıda internette yazdıklarıma mı güldü. Eğer öyleyse ben burda sanat yapıyorum. Benim yazdıklarım sanat eseri. Sanat eseri demişken aklıma bir konu geldi. Bir yerdeyim sahnede bir sanatçı var. Daha doğrusu sanatçı diyorlar. Ben ilk defa gördüm. Söylüyordu ama pek iyi söyleyemiyordu. Söylemeye çalışıyordu. Bir ara osman ağa türküsünü söyledi. Vatandaşın birisi bunlar köylü mü de osman ağa dinliyor dedi. Usta bunlar sanat eseri sanat osman ağa da dinler memet ağa da dinler dedim. Usta sustu. Bakınız değerli insanlar konu yine dağıldı. Neyse bu aralar gözüm de bir seyrime başladı. Dolmuşa bindim. Hastaneye vardım. Sıra numaramı aldım. Muayene olup hastaneden çıktım. Yürüyerek çarşıya geldim. Bir tavuk dürüm yedim ve yanında ayran içtim. Sonra marketten nar portakal ve üç ekmek alıp eve geldim. Bende diyordum bu göz niye seyriyor. Meğer evde bal bitmiş. Çoktandır evde bal yemiyordum. Elimde ki malzemeleri bırakıp gidip bir kilo bal alıp geldim. Durun bir kilo olmayacaktı bi bakiyim.Hah 850 grammış. Oh çok şükür gözlerim canlandı.

Yakuphan Kılınç