Unuttuğum bir şarkı gibi unuttum seni ve geçmişi, tozlanmış raflarda can çekişen mazi gibi can çekişen bedenim huzura kavuştu…

Yüreğin beni taşımadı, yarı yolda bıraktın, lakin hala ben yıllardır bıraktığın yerde sancılar içinde yaşıyordum, şimdi kurtuldum.

Artık sesimde bile anıların sessizliği kayboldu.

Acılarla yürüdüğüm yollarım, şimdi bana gülümsüyor, oysa sen bir gülümsemeyi bana çok gördün bir gün gülmedin hep suratın astın…

Masamın kenarında takılı kalan ifrit bakışlarının tozunu sildim, sobada yaktım artık ne sen kaldın nede senden kalan bir iz kaldı hayatımda… Bir ben kaldım yeniden gülümseyen

Zamanı anı boğan sen, kelimeleri heceleri katl eden sen, şehri odamı bedenimi ifrit bakışlarıyla esir alan sen yoksun artık, umarım benden başka gönülleri yakmazsın…

Ben şimdi çocuklarla beraber sokaklarda, kapı önünde sevinçlerimle oyun oynuyorum…

Vaveyla ihanetin izlerini sildim hayatımda, şer gibi üstüme yağan hırçın beni yer gibi solduran arzularının soluksuz isteklerinden kurtuldum çok şükür…
Seninle yaşadım ben sanki ölümü, göremedim mutlu bir günümü, oysa ben seni çok sevmiştim sana vermiştim bu gönlümü sen paramparça ettin önüme edepsizce attın, terk ettin gittin…

Umarım gittiğin yer olmaz çirkeflikle dolu batağın, benim gibi batmamak için bir süre elinden tutanın olur umarım, yine umarım taşlar olur senin yatağın sen çünkü buna layıksın…

Sana aşkı anlattım anlamadın, sevgiyi sana sundum paramparça ettin, yüzüme çarptın kendi mezarını kendin kazdın haydi git sana güle güle git demiyorum düşe kalka yürü git diyorum…

Ben şimdi aşkın yolunda yürüyorum yeniden ben susuyorum aşk konuşuyor, aşk susuyor gönlüm konuşuyor Gülşen açan gülümsemelerin ışığında, ben yine aşka hicret ediyorum beni bekleyen şafağından vurulmamış geceleri yaşayacağım aşkın vadisine gidiyorum.

Mehmet Aluç
__________________
Mümin tövbe ile merhamet ister Rabbin’de affı için
Selam ve dua ile...