Gerçeklerde yaşayamadığımız ve yaşayamıyacağımız sevgiyi içimizde , yüreğimizin derinliklerinde dolu dolu yaşarız. Belkide en güzeli budur. Aşk acısı çekmektense hasret ateşi ile yanmak. Diğer bir adı da platonik aşk sanırım.

Bir kişinin resminde, yazılarından, şiirlerinden, hayat hikayesinden, yaşadıklarından, görselliginden etkilenebilir istemeden içimizde gizli bir sevda başlayabilir. Bu hayranlık yada sevda mı bilemeyiz. O kişiye söyleme cesaretide gösteremeyebilriz. Ya kendimizi ona layık görmeyiz, engellerimiz vardır yada cesaret bulamayız..Kaybetmekten korkabilirde..

Sevilenin sevildiğini bilme hakkı vardır. kaybedeceğimiz bilsekte söylemeliyiz.. Tabiki kırmadan ve üzmeden.. Anlamasını beklemeliyiz , aşkımıza, duygularımıza karşılık bulumasakta gizlememeliyiz..Sonrasinda bunu satırlara döküp şiir ve yazı olarakda ölümsüz bırakabiliriz gelecek kuşaklara..Dostlarımızla ismini vermeden paylaşabiliriz. Tabikİ o kişiye zarar vermeden. üzmeden..İnsan ne olursa olsun hayatında bir kerde olsa, karşılıksız olsada birini sevmeli ve o duyguyu yaşamalı. İsterimki o duygu karşılıklı olsun..