Acılarım kabuk değiştiriyor artık
Saatler sürekli intihara teşebbüste
Uğruna feda ettiğim zamanlarım da
Sarmıştım çıkınlara vakitsiz ürpertilerimi
Çığırtkanlıklarına kurmuşlardı
Tezgahlarını
İçimde ki seyyarlar
Topluyor çöpçüler
Vakitlerin süründüğü saatler de
Sensizliğimin kalıntılarını

Bakıyor kimsesiz,bekleyen gözler
Pencerelerden
Yıpranmış perdelerde el izleri hakim
Çırılçıplak gözyaşları düşmüş
Eşkiya sokaklara
Tüm vakitleri sırtlayarak
Kum saatinin aciz,sessiz akışkanlığın da

İklimler bel vermiş,ağrılı bekleyişlere
Bakışlarıma asılı kalmış uzayan yolların gölgeleri
Kirleniyordu kalmışlığım,çaresiz beklemelerim de
Yazdım gönderdim yüreğine
Pulsuz ulaşamayan mektuplarımı
Bir mahkumun umutsuzluğunda
Volta atıyordu okunamayan hasretim

Sevdiğimi sandığım yanlızlık
Çürüyordu sarı duvarlarımda
Tüm fotoğrafların içi geçmiş
Birikmişti sarkıttan sorular
Yorgun özlemlerim, sorularla yaren olmuştu
Bütün duygular ecel teri döküyordu
Tüm gülmeler prangalarda
Pekala
Ya sen
Ayağın
Hangi acı eşiğine takılmıştı ki
Gelemedin