Doğdukları andan itibaren birbirine o kadar bağlı büyümüşler ki sonunda bu arkadaşlık büyük bir aşka dönüşmüş. Bu aşkın kaderindeyse hep uzaktan ama hiç birbirlerine dokunmadan yaşamak varmış ta ki ölünceye dek.

Ancak ölüm onları bir araya getireceğini bilerek yaşıyorlar ve bunu dünyaya gelen herkes bilirmiş. Öyle ki çocuklar bile çizdikleri resimlerde hiç ayrı çizmezlermiş onları.

Bazen o kadar mutlu olurmuş ki gökyüzü, göz kamaştırıcı bir aydınlık değdirirmiş etrafına ve bunu gören yeryüzü sevincinden güller açarmış ama bazen de öyle bir hüzün vururmuş ki gökyüzünü, ağlamaktan sel olurmuş her yer ve üzerine akan gözyaşlarını gören yeryüzünün içi titrermiş ve soldururmuş açtığı çiçekleri.

Buna rağmen asırlardır vazgeçmediler birbirinden. Onların aşklarına herkes şahit gece gündüz ay güneş ve sende onlardansın aslında.

Bugün gökyüzüne bak eğer ki gözün kamaşıyorsa anla ki mutludur gökyüzü.. Sende aşıksan eğer onlardan örnek al ve belki ölmek için her gün yaşıyorsan senin de vuslatın ölümdür unutma...


23.12.2014



Rasim Yılmaz