Nedenini bilmiyordum ama son günlerde içimden bir türlü atamadığım bir sıkıntıyla
uğraşıp duruyordum gerçi bakıldığında yolunda giden pek bir şey yoktu canımı sıkan
ve hayatı güzel görmemi engelleyen bir sürü faktör tarafında kuşatılmıştım sinir
sistemim harap olmuş yüzümü güldüren etkenler yavaş yavaş beni terkederek başka
diyarlara doğru yelken açmıştı,sonuçta her ne kadar sevmesemde içinde yaşadığım
bir toplum vardı ve bende onun bir parçasıydım okumak için açtığım gazeteler iç
karartıcıydı,izlemek için başına oturduğum televizyon ekranlarında sürekli bağıran
çağıran adamlar görüyordum kim haklıydı doğrusu anlayan yoktu,habire yükselen bir
ses tonu vardı ve bir de onları izleyen çılgın taraftarları vardı onlar konuştukça
alkışlayan ve tempo tutan kişiler kendinden geçmişçesine sanki bir stadyumda maç
izliyormuş havasını veriyorlardı demek ki onlar konuşan kişileri anlıyordu benim gibi
anlayışları kıt değildi ! olabilirdi ben kendimi hiçbir zaman birbirine kenetlenmiş
bir grubun üyesi olarak görmemiştim grup psikolojisi bana göre aklın önderliğini terkedip
biat kültürünü benimseyen kişilere has bir özellikti padişahım sen çok yaşa diyebilecek
bir adam değildim yaşaması gereken biri varsa o ancak ben olmalıydım padişah falan umrumda
değildi,doğru yada yanlış her neyse ancak benim vereceğim kararlar dahilinde hayat bulabilirdi
talimat içeren bir doğruyu benimsemeyi bana ait olan bir yanlıştan daha rezilce ve şerefsizce
buluyordum,yanlışları çok olan bir adamdım buna hiç şüphem yoktu ama hepsi benimdi bana aitti
bir başkasına ait elbiseyi giymek insan üzerinde nasıl sırıtıyorsa fikirlerde aynı şekilde
sırıtıyordu ve ben son zamanlarda zihinsel tembelliğe kendini tutsak etmiş,sirk maymunu rolünü
gayet başarılı bir şekilde gerçekleştiren kişiler arasında kendimi hiç olmadığı kadar yalnız
hissediyordum.