İnsanlar,biri diğerini tutmayan,verdiği tepkilerle saygı gören yada göremeyen,geçmişiyle dirilen,duyguları genellikle mantıklarına yenilen,mutlu olamamaktan yakınan fakat bunun için hiçbir çabada bulunmayan varlıklar.Bunu bir ön yargı olarak algılamak mümkün zira her insanın bir ön yargıya sahip olması da,farkında olarak veya olmayarak,mümkün.
Uzun zamandır insanları gözlemliyorum,dalıp gitmelerinden,dinlediği şarkılara,sevdiği yemeklerden,yakındığı olaylara,hoşuna gitmeyen olaylardan,mutluluktan havalara uçtuğu durumlara kadar onları tanımaya,anlamaya çalışıyorum.Yaşadığı ortamların farklılıklarından,iletişime geçtiği insanların özelliklerinden..vb kaynaklanabilir,uçurum farkı olan düşünce yapılarıyla karşılaştım.
Aralarında anlayışla karşılayamadığım göze batan bir ortak noktaları vardı.
Birbirlerine hakaret ederlerken kendilerini o kadar özgür ve suçsuz hissediyorlar ki,söylenecek o kadar söz varken,açıklama yapmak bağabında,karşı tarafın yetersizliğini,cahilliğini,bilgiçliğini,utangaçlığını,kötülüğünü tek bir iğrenç kelimeye sığdırabiliyorlar.
İnsanlar birbirlerinin karması.Hayatta kaldıkları sürece gözlem yapan biz insanlar,kişiliğimizi oluştururken başka kişiliklerden alıntı yaparlar,çok basit bir örnek veriyorum bunu açıcam daha sonra,babasına çekmiş,eğer çocuk babasının davranışlarını bilincine kabul ettirebilmiş ise babasının huylarını içten içe kendine alır,basit bir parçasını,örneğin;sabırlı oluşunu.başka birinden sevimliliği,başkasından kederi,bir başkasından farklı bir karakteristik özelliği.Bunu farkında olmayarak yapan bizler,kişiliğimizi diğer insanların duygu,düşünce,hal ve hareketlerinden karmalayarak oluştururuz.Düşünelim;dünyaya yeni gelen bir bebek,etrafında kendinden başka hiçbir canlı varlık yok,öksürme,hapşurma..vb gibi refleksler hariç diğer duygu belirtilerini gösteremez,çünkü çevresinde kopya alacağı kimse yoktur,sınava hiçbir şey bilmeden giren bir öğrenci düşünün,ya kopya çekmeye çalışır yada çekemez boş kağıt bırakır,kopya çekerken de görünmemeye çalışır,zira bu diğer insanlar tarafında ayıplanır bir toplum dayatması olmuştur artık.Fakat her insan,buna taklitçilik denemez,birbirinden sufle alır hayatı boyunca.Bebek örneğimize dönelim,öldürülen birini görse yanında ve diğer insanlar da buna gülerek eşlik etse,bebek bunun yanlış bir şey olmadığını düşünür ve zamanla normal gelmeye başlar.
O yüzden diyorum ki,birbirinize hakaret etmeden önce iki kere düşünün,kalp kırmadan önce kafa yorun biraz,bir insana bunu yaparken aslında hiç farkında olmadan diğer insanlara da aynı hakarette bulunmuş oluyorsunuz hatta ve hatta kendinize bile.
Bunun farkında olarak yaşarsanız,insanları kırmakta zorlanacağınıza eminim.