Güneş olacaksan bana,
Isıt, ama yakma!..
Kolların şefkatle sarsın beni, gözlerin gözlerimi doyursun sevgiye... Al beni kanatlarının altına; koru beni korunmam gerekenlerden... Ama aşırıya kaçma! Koruyayım derken, beni kanatlarının altına sıkıştırıp, mahrum bırakma ışıktan ve bilumum faydalı şeylerden...

Güneş olacaksan bana, ısıt ama yakma...
Muhtaç kalırsam birgün ısına, bunu fırsat bilip de yakma, kavurma beni... Sevgiye doyur; ama kusturma!.. Beni pişman etme. Sefâ sanıp cefa çektirme. Kararında kalsın sıcağın. Sen bu dengeyi kur!.. Kurmayı bil!.. Bilmiyorsan çekil meydandan, güneşlik iddiasında bulunma!.. Sıcağına aldanıp, kömüre kesmesin canlar. Bitmesin, tükenmesin heyecanları...

Güneş olacaksan bana, ısıt, ama yakma...
Gölge arayışına sokma beni, sıcağınla bunaltma. Ve sonunda kaçırma kendinden...
Küresel ısınmaya sebep olma! Aysberklerimi eritme... Dağlarımın zirvesini süsleyen karlarımı eritip seli suya katma!.. Nihayetinde bir çölle başbaşa kaldığında bil ki sen de pişman olursun.

Güneş olacaksan bana, ısıt ama yakma.
Sıcağından kaçıp bir nebze serinlemek için derin sulara daldırma beni. Girdaplara kapılmayayım, sebeb-i felaketim olma!.. Susuzluktan yandırma, sıcağından usandırma...

Güneş olacaksan bana, ısıt ama yakma...
Üzerimde hakimiyet kurma ve hükmetmeye kalkma! Biraz beni bana bırakmayı bil... Yoksa isyanları oynar yüreciğim... Hep sahip olmak isterken, koca bir hiçle başbaşa kalırsın. Yalvarmak, âh etmek kâr etmez sonra... Geri getiremezsin kaçırdıklarını. Ve kaçırırsan beni, bir daha zor bulursun... Senden kaçıp, gizlenmek isterken bir yılan deliğine, bir ayı inine sığınırsam eğer, olacaklardan sen sorumlu olursun!.. Sonsuz pişmanlıklara daldırma, yandırma beni...
Güneşim olacaksan eğer...

Hicran Seçkin