Vay be Günlüğüm, bir seneden beri yazmamışım gerçekten. (Biliyorum iğrenç bir espri ama, nasıl giriş yapacağımı bilemedim, idare ediver gali)
Bir sene olmasa da, 3 aydır yazmamışım. Hevesim kırılmıştı ya hani hatırlarsan. Geçti gitti işte. Kızgınlıklarımı unutmamayı öğrenemedim gitti.
Bu süre içinde her hafta gidiyorum pazara. Mısırcı’nın yanındaki yerim sabitlendi. Ve üstelik geç de gitsem ayırıyorlar bana yer. Ne iyi insanlar var hala.
Kış geldi, yağmur, soğuk, asıl pazarcılık şimdi başladı aslında. Bazılarının dediği gibi, ‘Sosyete pazarcı’, ‘artis pazarcı’ gibi gitmiyorum valla pazara  Kat kat giyiniyorum, parmaksız eldivenlerimi takıyor, mavi şalıma bürünüyorum  Ha bir de kalın tabanlı botlarımı giyiyorum  Evet yıllardır olmadığım kadar kötü bir grip geçirdim ama, üşütmekten değil, Deren ve kızkardeşim bulaştırdı bana  Ama o durumda bile gittim pazara, gurur duymalısın benimle…
Biliyomusun, pazarcılarla kanka oldum iyice. ‘Çiçekci Abla’sıyım çoğunun. Saf, temiz, çalışkan insanlar, çok seviyorum hepsini. İstisnalar yok değil tabii…Hele karşı tezgahdaki aile, evlere şenlik  Mandalina bile kendi bahçelerinden arkadaş, yuh artık..Çok gülüyoz yanımdaki Ağabey ile onlara. Anlatcam maceralarını merak etme 
Satışlar çok iyi değil. Çoğu insanın, çiçeklerin güzelliğini görmeleri için, biraz güneşe ve onun ısısına ihtiyaçları var. Gözlerine batmak için, saksılarımın rengarenk olması bile işe yaramıyor. İçindekiler zaten ayrı güzel…Olsun, elbet bu kış da geçecek, bahar yakında inşallah.
Bu da böyle bir giriş olsun..Günlüklerime devam edeceğimi belirtmek istedim.
Pazar’da görüşmek üzere.