Gönüllerimiz tertemiz saf aktır tıpkı çiçekler gibi. Üzerlerine edepten elbiseler giyinmiş güzel kokuları ile insanların gönüllerine duygularına, hislerine kendisini sunmuştur.

Gönüllerin saflığını, bizler içine kin nefret sonu gelmez arzuları doldurarak saflığını bozuyoruz haliyle gönüllere hitap etmiyor ve viraneye dönmüş haliyle, dünyamızda ilişkilerimizde viran oluyor.

Bir demet çiçek gibi olan gönüllerimiz güller gibi kokmuyor, küf kokuyor, yalnızlık, kin, nefret… Kokuyor.
Gönlün o berrak sesini boğuyoruz, hatta öldürüyoruz geriye sessiz bir gönül kalıyor ve bize de fayda vermiyor.

Gözlerimizde yaşlar, her göz kırptığımızda ömrümüzde sancılar bu yüzdendir.
Haydi, gönlümüze gereken değeri verelim, saflığını bozmayalım, gönlümüzün güzelliği saflığı sokağımıza şehrimize adımlarımıza yansısın ve dünyamızı gül kokusu ile sarsın kâinatı ışıtsın, haydi çok zor değil bu…

Mehmet Aluç