Merhaba,
Biliyormusun,
Kalabalığın içinde kimselere farkedilmemek için en kuytu yerlere saklanırken,ürkerken hayattan,gelecekten korkarken...gözlerimizin birbirini keşfetmesinin üzerinden tam Onsekiz eylül geçmiş.
Bu zaman içerisinde ben,yalnız odamın penceresinde aşağıdaki sokaktan akıp giden hayatı seyrederken,sen tüm benliğinle
omuzladın hayatı.
Onsekiz Eylül geçmiş aradan
Onsekiz Eylül
Kimselere tek satır karalanmadan
Tek damla gözyaşı dökülmeden kimseye
Nefes bile alınmadan hatta
Yani yaşanmadan
Onsekiz Eylül
Ben hayata tutunmadım,tutunamadım.Attığım her adımda burunüstü yere çakıldım. Karanlık,kuytu köşelerde tek başıma ağlarken,başımı şefkatle okşayan el senindi.
Heran yanımdaydın aslında,heran yanıbaşımda.En güzel şarkılarımı sana söyledim,yazdığım tüm şiirler senin içindi.Bu sebepledir ki yalnızlığın ağır yükünü pek hissetmedim,deli hasretinin içimi yakıp küllettiğini farketmedim senelerce.
Oysa ne çok özlemişim,ne çok susamışım sana.
İçimde ne varsa boşalmış,kof bir kabuk kalmışım sadece.
Başarısız suçlu bir çocuk gibi başım öne eğik.Senin gözlerin halen yıldızlı geceler gibi parlak,coşku dolu.
Zaman,içine hiç karışmamış olmama rağmen beni şekilden şekile sokarken senin güzelliğine bir fiske bile vuramamış.Benim başıma çoktan yağmışken karlar,senin bir tek tel saçına kıyıp yüzüne ufacık bir çizgi dahi atamamış.
Senin elinde çoklar
Benim elimde yoklar
Sen bir çocuğun babası
Bir kadının kocası
Ben yalnız ve yaşlı
Onca sene çok çektin kahrımı.Seni artık maziye yollamalıyım,düşmeliyim yakandan.Ben herzamanki gibi hayatın kıyıcığına oturup şarkılar söyleyeceğim,günlük hayatın debdebesinde boğulan insanlara dudak büküp güleceğim.Benim için sakın endişelenme.
Kalem,sığınağım,barınağım,limanım
Ütopyam,platoniğim,düşlerim
Gözün ardında kalmasın,hayalinle paylaştığım heran çok özeldi
‘Seni özleyerek yaşlanmakta güzeldi’