Hayat bazen umarsızca çalar elimizdekileri...
Müsaade etmez hiçbir şeye. Kalırken kendi başına küçük bir gölgesi vardır her şeyin. Belki seni mutlu edecektir o gölge ya da hiçbir şey farkettirmeyecektir. Sen susmaya kalkışırken bir ses uyarır seni: 'Yapma, kaybedersin!!'
Takılrsın onun peşinden. Kendini aramaya çalışırsın. Kendini aramaya çalışırken akşam olur biter o gölgeler. Tamamen kendi başına yitirirken sessizliğini de, her şey asıl tam o sırada çalınır.
Belki izinsizce emanettir çalınan zannettiklerimiz ne zaman verildiği bilinmeyen...
Belki de bize verilen bir emanettir hayatın sundukları ve hayat sırası geldikçe onları alır elimizden.
Alıştığımıza veya sevdiğimize bakmadan çekip götürür bilmediğimz yerlere.
Donup kalmak, bağırmak çağırmak ne çözümdür ne de yarar.
Zaten gitmiştir giden. Geriye kalan şüphesiz geide kalandır. Kendindir.
Elle tutulamayacak kadar küçük olup da onlar kalırsa elinde...
Umut yakalar seni. Dokundurur o nazik elini omzuna ve güneşin doğar tekrar içine. Bakarsın daha günler bitmemiş. Boşver çalsınlar sevdiğini de bir gün olur helalleşirsiniz!!!

TEBRİKLER! Güzel olmuş.

burcu örekçi tarafından 12/29/2014 5:37:29 PM zamanında düzenlenmiştir.