Göz önünde yaşamaktan daha korkunç birşey olamaz hayatta. Kendimizi ulu orta yerlerde ne kadar görünür hale getirirsek, o kadar çabuk tükenmeye ve yok olmaya mahkum oluruz. Yaşamak güzel olduğu kadar zordur’da. Zorluğu, kendi halimize yaşamamızdan da kaynaklanmıyordur üstelik, aksine kendi halimize bırakılmamamızdan kaynaklanıyordur. Bana umutları olmayan bir tane insan gösteremezsiniz. Düzende, herkes yolunu bulmanın ve geçimini sağlamanın derdindedir. Bu sıkıntı ve anlamsız koşuşturmaca, insanlardan manevi,maddi ve ilahi değerlerini dahi alabilir. Sistemde popülarite baş göstermekte, eğlence anlayışı, yerini duyarsız ve duygusuz bir şekilde yaşayan insanlara bırakıyor. Hepimiz robotlaşıyoruz, masaya yumruğumuzu vurmak yerine, çıkarlarımızı kaybetmemek için kişiliğimizden dahi ödün vererek tabiri caizse o masanın adeta altına giriyoruz. Yaşamda beni en çok afallatan şeylerden biride, tutarsız insanların samimiyetsiz, sözüm ona samimiyetine maruz kalmaktır. İnsan öylelerine nasıl yaklaşması gerektiğini maalesef kestiremez. Aksine bu kişiyi dönüşüm sürecine dahi sokabilir, birde bakmışsınız ki, bir süre sonra sizinde bu tarz insanlardan farkınız kalmamıştır. Oysaki insanın kendini olduğu gibi sunmasından daha erdemlice bir harekette olamaz. Nitekim yaşamda edindiğimiz tüm donanımlar ve yapacağımız her hareket bizleri ele verir...

Duyguları uykuya dalınca insanın, robottan bir farkı kalmaz...

-Denemeler-
Yazan-Edibe Toğaç