İnsan,
kendi içinde bile farklı telden çalmakta...

Dil’in istediğini gönül istemez,
yüreğinin gittiği yeri gözün görmez.
İçsel bir kavganın sürüp gidenin adı.

Kendisini sevmeyenin,
bir başkasını sevmesi olası mı?
Kendisiyle barışık değil ki,
başka insanlarla kavgadan kaçınsın...

Aman dikkat!..

Sevgi,
hoşgörü ve acıma insanı bir yetenektir.
Bu yüzdendir ki yüreğinizi vereceğinize çok dikkat etmelisiniz.
Hiç ucuz bir armağan değildir kalp!..

Sevgiyi,
manavdan satın alamazsınız,
okulu da yok,
her birey aklınca yorumlar,
kendince yaşamaya çalışır...

Oysa ki en güzeli,
sevgiyi balıktan öğrenmektir,
çünkü balık sudan çıktığı an’da ölür!

Ve hayatın bir gerçeği daha,
Bahçıvan bir gül için dikenlerin kölesi olmaya bahçeye doğru yola çıktığında karar vermiştir...

Yaşamın,
en değerli yani sevgi kazanmak ve kazanılan sevginin özenle korunması olmalıdır ki ömrün huzurla geçsin.

Sevgiyle donanmış düşünceleri davranışlarınıza yansıtarak,
empati yapmasımı becerebildiğimiz ölçüde,
insanların ufak tefek hatalarına karşı bağışlayıcı ve hoşgörülü olmalıyız ki sevgi değerini bulsun.

En güzel olanı;
aşk ile sevgiyle,
yardıma muhtaç olanlara kollarını acabiliyorsan,
insanlar da sana korkusuzca yaklaşabiliyor yüreklerini açabiliyorlarsa ,
sevgi adına umut yeşermeye başlamış demektir...
Sevgi Kazanacak!

Demedi demeyin.
Atilla Yüceak Aralık 2014
Araştırmacı Yazar -Şair