Dolup taştığınız anlarda yazı ilacınız oluverir. Hangi duyguyu yaşıyo olursanız olun. Yazı en iyisidir hep. Mutluyken söz verilmemeli ve sinirli anlarda kararlar alınmamalı...
İki kişilik yaşanacak şeylerde hiç bir zaman sadece bir taraf göğüs geremez. Sonra yıkılır çünkü tüm lego parçaları. Ve bir ağacın yaprağı ile sonbaharın arasındaki ilişkiye benzer her şey. Yaprak, sonbaharın o biraz daha serin soğumaya meyilli havasına dayanamadığından sararır ve dökülmeye yüz tutar.. Zeytin ağacına benzemeli ilişkiler, yada selvi ağacına. Çetin ceviz olacaksın yani. Mevsimler değişecek sadece.. Bizler değil. Yapraklarımız değil... Şahit olmuştum da birine. O göğüs germeye yeltenmişti. Yapmıştı yani bunu.. Çok yaprak dökmüş. Hatta dalları kırılmıştı kimi zaman. Pişman olmamış. Sevmişti sadece... Baksanıza "göz kör olurcasına aşık olmak" diye bi deyim olmalı. Sevince kalbiniz bir mezar olur. O kişi için. Bir bedende iki kişiyi yaşatıyo olursunuz. Çok heyecan verici.. Şair demiş ki, "kız sever. Oğlanda sever. Kavuşamazlar, adı sevda olur". Ayrılıklarda sevdadandır yani. Olmayacak duaya amin dedittirir be bu meret. İşte ondandır yaşamalı tadmalı.. İnsana bir şeyler öğreten kazandıran duyguların başını çeker "aşk". Kazanım dendiğinde olumlu şeyler gelmesin akla. Türkçede "ali, ayşenin parasını çaldı" da olumlu sonuçta. Oda bunun gibi. Size kaybetmeyi kazandırabilir. Sersem bi yaşantı kazandırabilir. Mutsuzluğu kazandırabilir... Ama. Gerçekse. Sevmeyi ve sevilmeyi kazandırır ki, bu her şeyi unutturur çoğu zaman. Unutmayan olursa duyguları son bulur sanıyorum.. Ama buna hiç şahit olmadım. Unutur genel aşıklar...
İki kelimedir duygusu. İhtiyacıdır iki yürek. İki kişidir aradığı. Fakat tek bedende birleşir "aşk". Yaşayan bilir. Yaşamayan merakla bekler.. Aşk için harekete geç. Ve asla hayal kurma. Hedefler belirle..