İnsan bazen çoğu şeylerini paylaştığı hayatında birden biri çekip gidince sonradan anlıyormuş !..
Beraberliğin kıymetini ve yalnızlık sonradan değiştirdiğin zorunlu bir araç gibi
Her uğradığı durağın soğuk bir mola sanki. Yorgunluklarında üşüdüğün
Hiç gitmeyecek sandığını , sol yanını unutmasıymış.
Ve omuzlara başka dokunuşları bırakmakmış daha gidenin tozu bile gitmeden üstünden
Şehrin caddelerinde yürüyüşlerde amaçsız kısa adımlarmış.Bir vitrinin camında kendini görmekmiş utanarak sanki. İki sohbet arasında uzun uzun suskunluklarmış yalnızlık.
Ya bir gece kondu yada şaşalı bir ev görünsede uzaktan işıkları yanık
İçeriye kendinle karanlıklarınla girmekmiş bir şekilde.Avucunda anahtarını ısıtsanda soğuk bir kilidi çevirmekmiş. Yalnızlık hayatın sebepleri olur insanın içinde istemeden. sorgulamalarının mahkemesinde cevaplarını bulamamak gibi .Hükmü verilmiş sanki hak edilmeden
unutulma korkularına bulaşmak üstüne yapışan bir leke gibi
suskun merhabalar. duvarlara çarpan bir selamunaleykum demekmiş

ayhan’ca cümleler
ayhan akdeniz