Hayat süprizlerle doludur, ne zaman nerede ve nasıl karşına çıkacağı belli olmuyor. Hiç ummadığın yerde karşına çıkıverir, donup kalırsın. Tek kelime dahi edemezsin sadece kalbinin ritmini duyarsın. Gözleri alıp götürür seni bu diyarlardan, sizden başka kimsenin olmadığı, kimsenin adım atmadığı yerlere. Acaba kaderim mi dersin kendi kendine. Belki de öyledir, umut işte. Aslında kime bağlanacağını belirleyemezsin. Kimi seveceğini, kimin için geceler boyu ağlayacağını , kimin için canından vazgeçeceğini. Hayat işte süprizle dolu.
İyi bir ilişki yaşamak istersin sorunsuz, sıkıntısız. Hep sevginin ilk günkü gibi kalmasını ve belkide dahada artmasını. Ama dedim ya hayat süprizlerle dolu. Siz mutluyken bir anda karşına çıkıverir sorunlar, belkide sizin sorun diye gördüğünüz aslında küçük halledilmesi gerekenlerdi. Ama hep sıkıntının karşıdan kaynaklandığını ,kendinizin ise mükemmel olduğunu sanırsınız. Belkide bu yüzdendir ayrılıklar belkide bu yüzdendir, geceler boyu dökülen gözyaşları.
Ayrılmak bu kadar kolay mıydı? Seviyorum dediğin , canımı uğruna veririm dediğin kişiden. Kolay olmamalıydı. Aslında sorun çok basitti. Hatayı , sorunları hep karşımızdakinde gördüğümüzdendir belkide. Hayat işte dedim ya süprizlerle dolu. Ne zaman nerede ve nasıl karşına ne çıkaracağı belli değil.
Ne zaman, nerede ve nasıl şeylerle karşılaşacağımız bilmeyiz doğru ama süprizlerin bize öğrettiği bir şeyi farkına varmamız gerektiği. O da; HATALARI KARŞINDAKİNDE GÖRMEKTENSE , İLK ÖNCE KENDİNDE GÖRMEYİ…