babam vardı benim ömrümün 7 yıllık döneminde azda olsa beraber olabildiğim.babam vardı benim 8 köşeli şapkasıyla nasıl severdim babamı o babaydı büyüğüm atam canım.5 yaşımda canlar paresi anneciğimi kaybetmiştim o yüzden babam benim tek güvencem hayat karşısında benim dayanağımdı 7 yaşındaydım birgün babam şehire gidiyoruz dedi nasıl sevindim ablam bana eliyle yeşilli beyazlı basmadan fistan dikti.
babam vardı benim şehire giderken ardına düştüğüm dağ bayır aştığım elimden tutarken nasılda güvenmiştim ona yanımda dağ gibi yürürken beni koruyan babam böyle kaç saat yürüdük bilmiyorum arabaya bineceğimiz yere geldik.karnım acıkmıştı ama yanımda babam vardı somun ekmek biraz tahin helvası aldı katık edip yedik tadını hiç unutmam.
bilirmisiniz bir türkü vardır eskilerden bir kaç satır arzedeyim. şu binanın üst yanı. altıda berber dükkanı. teskereli geliyor. hacıların osmanı.nedendir bilmem bu türkü babamı hatırlatır bana acaba ben küçükkenmi gitmişti askere gelince osman teskereli geldi mi dediler ondanmıdır nedir babamı hatırlar söyler ağlarım dinler ağlarım.
babam vardı benim. karnımızı doyurduk arabaya bindik şehire doğru yol aldık ve geldik çok büyük gelmişti köyümden sonra ürktüm babamın eline daha bir sıkı sarıldım o çocuk yüreğime doğmuştu sanki bu el beni bırakacak bu şehir bana kıyacak insanlar hırpalayacakacıyı mutluluğu tadacaktım.
öyle sıkı sarıldım babamın eline nemi yaptı babam o çocuk yüreğimle güvendiğim canıma eş babam benim elimi tutan sımsıkı bırakmayacakmış gibi tutan babam beni hiç tanımadığım bir ailenin yanına bu şehire bu hayata bıraktı ayaklarına sarıldım elini bırakıp bir tokat vurdu şimdi bile unutmadığım tahin helvası gibi burda duracaksın dedi ve gitti.
babam vardı benim o günden sonra uzun yıllar babamı görmedim. bu anı uzun sadece 7 gününü yazdım.babam vardı benim osman babam.nur içinde yatsın.
not;Sakın babama kızmayın o günün şartlarında belki öyle yapması gerekiyordu.canım babam.babalarınızın kıymetini bilin.