Bir rivayete göre kurban bayramında peygamber efendimiz kurbanını kesip dağıtılmasını söylemiş. Tekrar döndüğünde sormuş: kurbanın ne kadarı dağıtıldı. Cevap gelmiş: kurbanın ön ayak budundan başka her yeri dağıtıldı. Peygamber efendimizin sözü şöyle olmuş: “o zaman kurbanın ön ayağından hariç diğer kısımları bizimdir.”
İnsanın içinde fırtınalar kopabilir. Onun olan acaba ne kadar yansıttığı mıdır? Bunu şuna benzetebiliriz. Bir kitap düşünün içinde farklı düşünceler var ama ne zaman içini açıp da kendini saklamadığı zaman onun içindeki düşüncelerin onda olduğunu biliriz. Fakat her kitap her kişiye hitap etmez. Yani bazen biz saklamasak da, dile getirsek de BİZİM AĞZIMIZ KARŞIMIZDAKİLERİN KULAĞI İÇİN OLMAYABİLİR*(Nitche). O zamanda geçerlidir galiba benim olan paylaştıklarım.
Şuan adı aklıma gelmeyen bir düşünüre göre “Bildiğimiz karşımızdakinin anladığı kadardır.”
İnsan hep yalnız olmuştur ve yalnızlık içinde yaşamıştır. Yalnızlığımızın nedeni dünyada 3 milyardan fazla insan olsa da hepsinin yaşadığı hayat farklıdır. Zaten yaratıcının en büyük mucizesi de bu değil midir? Bir gezegen, bir tane yeryüzü ama milyarlarca farklı yaşam, hayat, dünya barındırıyor içerisinde. Neyse konumuza dönelim. O kadar yalnızız ki bilgimizi anlatabileceğimiz yani tamamını anlayabilecek kişi yoktur hayatımızda. Olsaydı o zaman paylaştığımız bilgi kesinlikle bizim olarak atfedilebilirdi. “Diğer insanların düşüncelerinden bana ne” diyenlerde var. Fakat o önem vermediği düşüncelere sizde sahipsiniz o zaman hiç kimseye bir şey anlatma derdiniz olmamalı. Ama şu da unutulmamalıdır ki bilim, bilmekten bilmekte birikimden gelir. Dünya gelişim tarihi incelendiğinde bilim olarak ilerleme, birikim araçlarının ve birikimi yayma araçlarının gelişimiyle hızlanmıştır. Bilginizi anlatmadığınız ve paylaşmadığınız zaman sizden sonraki nesil birikim yapamayacaktır. Bu da sizin olmayan olarak atfedilen bütün her şeyle birlikte yok olur, ta ki biri onu keşfedip paylaşana kadar.