Bu saatten sonra ben bir körüm artık.Senden başkasını görmüyor gözlerim.Nereye baksam Ebru görüyorum onlarca.
Her sokak biraz senin adını taşıyor artık.Her geçen kız sana benziyor benim gözümde.Herkeste bir sen arıyorum.Üzerinde
yürüdüğüm kaldırımlar utanıyor halimi görünce.Senden onlarcası geçiyor ama bir tek seni zalim görüyorlar.Seni
katillerin arasına atsam gözlerine bakacak delikanlı yoktur biliyorum.Binlerce değil, ben’lerce insanın katilisin.Tek
başına bir soykırımsın sevgilim.Bugün de şair yaptın mı birilerini.Efkarı şaibeli sözlerine katanları değil de, sana
halley gibi, biskrem gibi bisküvi ismi veren adamları mı seçtin bugünlerde yine.Her gün aynı şarkıyı dinletmen ayrı yana, her gün
de mi aynı şeyi düşünür insan.Fikirler ölmez der devrimciler doğru mudur?Yine aynı şarkıyı dinlerken yine aklımda sen, yine
aynı yaşamda yine aynı ölüm ve aynı berbat bir gün.Sen hangi sonbaharsın da mevsimlerimi öldürdün?Hangi fırtınasın da rüzgarlarımı
ısıttın yarim.Hangi dalgasın denizi kuruttun, hangi şarkısın beni avuttun.Yalnız mı diye düşünme bu sıralar.Sezen Aksu sahiplendi
beni.Şarkılarıyla avutuyorum kendimi bir de hayalinle.Artık sokak lambaları öksürmüyor eskisi gibi.Bulutlar artık çatmış kaşlarını
seni arıyor.Üstüne çakacak şimşeklere çatar olmuşum.Üşürsün diye ilkbahar olmuşum yazmışım.Baharsızım ama sonum belli.Artık ben de bir
sonbaharım.Sonsuz bi’ şairim/şiirim dillerde, o biçim.