Hüzün limanına bağladım gönül sandalımı ,sallanıp dururum her gelen rüzgarda. Koca bir hayatın hasarları var üstümde.kimi gün bir yerim kırıldı, kimi gün boyam atıldı,solgun kaldım.şimdi ıssız ve sessizim bu limanda ,benim gibi huzunlüler var hepsi sessiz hesaplaşıyor kendileriyle.rabbime sığındım bekliyorum o beni paramparça yapıp alıp götürecek kasırgayı.oysaki bölemiydim bilmezdim sessizlik ıssızlık nedir.hep birileri vardı içimde taaa içimde başköşelere kurulurlardı hepsi gitti arkalarına bakmadan teker teker.yanlışlık bende düşünmedim beni var edeni hep böle cıvıl cıvıl kalıcam sandım oysaki her şey gibi eskidim benimde bi ustam vardı elbet unuttum gün geldi unuttuğumu bile unuttum.yardım isteseydim beni var edenden bukdar erken eskimezdim.biraz keşke ona dönseydim şimdi hala cıvıl cıvıl olurdum benimle olurdu sevenlerim şimdi terk edildim.geçte olsa sığındım beni var edene bir umut bekliyorum o kasırgayı en son çarem o yok olup yokluktan var edilmeyi bekliyorum..