Biz bilmiyor muyuz, daha önce nasıl olduysa yine, hiçbir şey olmamış gibi bu yeniyılı da kutlayacaksınız. Sahte ışıklarla aydınlanmış kırmızı vitrinlere bakıp hediyeler alacaksınız. Şimdiden planlar yapılmakta, geceyi nerede nasıl geçireceğiz, ne içelim, ne yiyelim, göbek mi atalım, yoksa bir yere tatile mi gidelim? ölümlü et yığınlarının arasına dinamit lokumu gibi yerleştirilmiş ve bir insan olduğuna inandırılmış hafızalar bunları düşünmekte.
Bir aynanın karşısına geçip kendi bedenini ilk kez dışarıdan görmenin şaşkınlığını yaşayan küçük çocuktan farkları yok. Ben, bunun içinde miyim? diyor çocuk.
Evet, uzaya çıkan ilk astronotlar, dünyayı uzaydan ilk kez gördüklerinde, biz burada mı yaşıyoruz? Bunun içinde mi? Halen aynı soruyu sormaktalar...
İnsanlığın bilgi yaşı, bir çocuğun kendi farkındalığına vardığı yaşa eşit, işte bu kutlamalar bu nedenle var. Ve ancak binlerce yıl sonra ergenliğe girecek insanlık, işte o vakit bütün kutlamalar sona erecek.
O halde bukadar erken neyi kutluyoruz? Bütün bu kutlamaların sadece bir grup için anlamı olmakta, onlar da çocuklar, geriye kalanlarsa egoları için tüketecekler birbirlerini...