Kelimelerin dilimi lal oluyor seni yazınca, yoksa ben mi seni anlatamıyorum ellerim kitleniyor yazamıyorum? Oysa önümde biraz önce kelimeler raks ederek geçiyordu, birden nasıl kayboldu nereye gittiler? Bilemiyorum!

İşte biraz önce yanımdaydın içimde kıpır kıpır dolaşıyordun damarlarımda akan kan gibi, seni kelimeler ile anlatamayınca kaçıp gittin mi? Benim ne suçum var, Aşk’a gelince seni anlatamayan kelimeler suçlu değil mi?

Sana uzanan yollarımda zamansız yağan yağmurlar altında ben hep mutluyum. Sevgilim bir de sen çıksan karşıma, beni gülümsetsen sevinç deryasında beni sevince boğsan. Seni anlatan cümlelerimle ellerim semada, Rahmandan seni diliyorum.

Katıyorum rüzgârların içine kendimi belki beni sana getirir diye. Hangi dehlizlere saklandın seni bulamıyorum, çık seni beklediğim sokağa, bekle beni orada ben geliyorum.

Uzak illeri ben seçmedim sevgilim, bir lokma ekmek parası içindi, sende biliyorsun. Gurbet eldeyim diye üzülme, kalbine bak ben hep yanındayım tıpkı senin yanımda olduğun gibi. Çık sokaklara gez dolaş ben yanındaymışım gibi… Az da gülümse ki rüzgârlar gülümsemeni yanağıma kondursun.

Mehmet Aluç