Bir Anadolu kasabasında acıktığınızda çok fazla seçeneğiniz yoktur. Böyle bir durumda "Bacım Kafe" ye rastladım.Kış henüz sertleşmemişti. Bir kaç gün dinlenecektim. Kaldığım yere yakın lokanta bulmak güçtü. Sadece kuru fasulye yiyebildiğim bir yer keşfede bilmiştim. O gün bir kaç sokak dolaşınca gördüm kafeyi. Beni genç bir hanım karşıladı. Köfte ısmarlayıp başladık söyleşmeye.


Arzu 32 yaşında genç bir hanımdı, durgun bir hali vardı.Küçük kızım var dedi.dedi. İçerden 5 yaşlarında sarışın şirin bir kız çocuğu geldi. Hemen akabinde gelen genç bir adam çocuğu aldı götürdü. Baba kız gezmeye gittiler dedi
Arza Kütahya’nın Demir ören köyünden olduğunu söyledi. Köyden söz edince omuzlarını kıstı,benimki sıkışmış bir çocukluk dedi.

En büyük çocuk olmak her zaman insana sorumluluk getirir, bana da öyle oldu kardeşlerime baktım.Biri büyüse öbürü geriden geliyordu. Oyun.Oyun mu? Evcilik işte hep anne idim.

Annem babam boşandılar. Babam kamyon şoförü, annem ev kadını. Annem çok güzel bir kadındı.
Genelde annaannemin yanında kaldım.Annem şehirde babam köyde, ben mi sanki ortadaydı.
Dirliği olmayan bir evde insan hep dirlik düzen arıyor. Çok gençken eşimi sevdim ,onunla kuracaktım hayalimdeki evliliği. Ama insanın hayalleri yaşadıklarından büyük kalıyor.Eşim beni anlasın istiyorum.
Peki diyorum sen anlıyor musun? Düşünüp kalıyor.O kadar ilgiye sevgiye aç kalmış ki. Tümünü bir kişi versin istiyor.
Kafeyi yalnız kalmamak için açtım diyor.İçindeki yalnızlık işlettiği kadefen büyük. Konuştukça özleri canlanıyor.İyi geldi diyor konuşmamız.
Aşk diyorum. Unuttum diyor , hatırlıyor oysa dün gibi .Aşkı için her şeye hazırken kırılmış.Bir türlü tamir edemiyor.

İbrahim Sadri televizyonda "sen içerideyken" şirini okuyor.
Arzu sıradan insanlarda bir şey bulamıyorum diyor.Seçkin olmalı, verecek hiç bir şeyi yoksa bile "gülümsemeli" insan.
Dost dediğin insanın içini ısıtmalı.
Eline yüreğine sağlık arzu, köfte lezzetli kahven dost tadında idi....
]