Terkedilmeyi bilirim hiç terketmeden.Ezber etmişim öylesine.Ağaçla yağmur gibi.Ebru olmazsa ben de olmam
biliyorum.Ağlamak geliyor ki o kadar içimden şimdi.Sen midir sel midir bilemedim.Yeni bi baraj keşfedip
onu da aşıyor gözyaşlarım.Bu sefer çalışmıyor gönlümün belediyeleri.Bu sefer misafir edemiyorum kalp odacıklarımın
en misafirhane köşesinde.Bu aralar biraz Tophane gibiyim.Sensizliğe kabadayıyım.Arada şiirlere benziyorum, sonra sıkıyorum
sensizliğe bir küfür, duruşumu bozmuyorum.Vay anasını be.Bir gelişinle bin kelimeye cümle olacak tamlama, tek bir
fiille bitmiş.Bilfiilim artık.Senden taraf olayım derken bertaraf oluyorum.Tamarımı kesseler sen akarsın biliyorum ama
Ebru kelimesini söylemeyi yediremiyorum kendime.Üşüyorum ama ısınmak istemiyorum.Sana açım, sana düşkün.Öylesine çocuk ki
yaşım, ayağa kalkamıyorum.Bir emekleme gözyaşı geliyor gözüme, düşüp ağlıyorum.Sana o kadar yetimim ki elimden
tutacak bir ailem bile yok.Benim ailem sensin.O kadar çocuk yaştayım ki sermayemi şaraba yatırdım.Dert satıp şarap
alıyorum artık.Merhaba Ebru’m.Kalemim kitabım.Gözlerimin önündeki en yakın nesne.Cümlemin öznesi.Gönlümün
belediyesi.Gönlümün devleti.Gönlümün hükümeti.