Severken ağlamak!..

(hayallerime gelmesini,düşlerimde görmeyi ümit ettiğim, o’na:)

Aşk bir güle benzer.İncitirsen dökülür yaprakları.Sevgidir her bir yaprağı.Aşktır,sevdadır.Yakar.Canını acıtır.Sonsuz acıları yaşarsın.Tutarsan dikenleri canını yakar.Gül işte,bilmez misin? Güllerin her bir yaprağı, bir anlam bin bir mana,bir renk bin bir renk, bir ahenk bin bir ahenkle doludur.

Yüreğimde bir ateş yanıyor ki,hiç sormayın.Batmayan bir güneş var sanki.Öylesine bir sevgi işte. Deli gibi özlediğim,derdimle yandığım,sarmaş dolaş olduğum sevgim.İnsan sevgiden bıkar mı?Ayrılmak var mı?Çekip gitmek var mı?İşin kolay yanı kaçmak.

Söyleyin ne olur.Severken gitmek,bırakmak.En güzel aşkımla,hislerimle,aldığım her nefesimde,hasretimde,her şeyimle severken.

Kendimi alamadığım,bakışlarını göremediğim,içimde ılık meltemler estiren,hayallerimde yaşattığım sen sevgili.
En büyük acıyı yaşıyorum.Aşk acısı.Bu kadar severken acıdan kıvranırken.Uzakta attığım her adımda,sokaklarda iliklerime kadar işleyen sevgi rüzgarım.Esiyorsun,titretiyorsun.Kışın geldiğini haber verircesine.

Bilmiyorum. Belki de bilmezlikten geldiğin,gördüğün ama, görmekten korktuğun,yüreğime yağmur gibi yağdırdığın o sevgin.

Ağlamayı bilmeyen gözler sevgiyi bilmezmiş.Üç, beş gün değil,her gün ağlıyorum.Öyle yaralar açtın ki,kapanır mı bilmiyorum.Aklımla, beynimle,yüreğimle savaşıyorum.Sevgini kazanmak için mücadele ediyorum.Ama o kadar uzaksın ki;bir varsın,bir yoksun.Nedense bir türlü gelip de yüreğime kıyı olamıyorsun.

Bakmıyorsun,görmüyorsun,duymuyorsun.Karanlıkta yürür gibi geçip gidiyorsun.Hislerin,duyguların onları da mı dinlemiyorsun.Bense bir mum gibi eriyip gidiyorum.Bir kıvılcım,bir aşk kıvılcımı,ufacık bir ateş olsan da yakıversen ne olur.Ne yana baksam seni görüyorum.

Her ne kadar hayal kırıklığı yaşasam da,güzel düşlemekten kendimi alamıyorum.Sevgi en değerli .Sen sevgiyi bilmez misin de almamakta ısrarlısın yüreğine.Yüreğin de hayat yok mu,sevgisiz yaşanır mı?Damarlarımızda akan kan gibi,sevgiye açık bir yüreğin yok mu senin.

Her şey bir film şeridi gibi.Onca hayatım,onca yazılanlar,onca söylenen güzel sözler bir biri ardına sıralanmış gözlerimin önünden geçiyorlar.Karanlık var.Korkutucu bir yalnızlık.Derin uçurumlar. Akşamın ayazı da çıkmış.Üşüyorum,titriyorum,ağlıyorum boğulurcasına.

Sevmenin ne kadar acı olduğunu,sevilmeden sevmenin bile bile üzüntüsünü yaşarken.Kırılıp dökülüyorum,her bir tarafım isyan ediyor.Ellerim buz gibi,gözlerim ağlamaktan yorulmuş,yüreğim sevgiden bitap düşmüş,her şey perişan.

Sevmek ızdırap da olsa hep seveceğim.Düşlerimden vazgeçemem.Gözlerimi kapar.Ağlar, ağlar yine de hayallerimle yaşarım.Sen olmasan da…

Bir bakabilsen gözlerime.Gözlerimde gördüğün sevgiyi kalbimde hissettiğimi sende seyredeceksin.Yeter ki bak gözlerime. Anla beni.Sevgiyle ışıldayan yıldız, yıldız dökülen damlalarda olsalar.

Hayaller hep vardır,hiç bitmezler,hep düşlerimizi süslerler.Her kışın sonunda bir bahar gelir.

Sevgimin güzelliği,ağlayan gözlerimde…