En son ne zaman yıkandın yağmurlarında sonbaharın
Ve en son ne zaman tarandın yapraklarında
Dökeceksin şimdi ayrılıklar da yapraklarını kepek kepek
Aşk ların kazınarak yazıldığı bir bankın tahtalarına
Ya da biten aşkların konuşulduğu masum yürüyüş yollarına
Çek ayaklarını üstünden taze gazellerin ,canı yanmasın
Yanıyorlar zaten ,hem biten yazlara ,hem de biten aşkların arkasından
Kimsesiz takvimlerim
Geçiyorlar gözlerimin önünden
Sahipsiz ve yorgun günleriyle
Gölgeler büyütüyorum
Sessizce örtmesi için üstlerini
Sizmi gerçek ötesindensiniz
Yoksa
Ben
Bir eylül’ün teninemi dokundum
Rüzgarın yalnızlığına
Beste yaptım tüm öfkelerimi
Bulutlara dağıttım soluk renklerimi
Ve
Tuttum ellerinden
Arsız sonbaharın
Haydi şimdi sev beni
Haber vermeden giden
Kızgın güneşe inatla
Şimdi sırası değil
Boşluğa düşmenin
Önümüz sonbahar
Bir nefes daha çek
Yalnızlığından
Bu son demlerin
Mutluluk bir adım ötede
Onunla gitmek var
Hep yalnız oturduğun
Sahildeki parka
O
Ben
Biz
Kimbilir
Belki bu bahar
Martılara
Ekmek atarız
İkimiz