Son günlerde, sebebini bilmediğim bir yılgınlık var üzerimde. Olur olmaz her şeye canım sıkılıyor, sigarayı yine çoğalttım, üstelik de sürekli uyumak istiyorum, eskiye özlemler büyüterek, gecelerce..

Ne çayın eski tadı var ne kahvenin, ne de sonu gelmez saatler boyu süren, yüzeysel sohbetlerin.

Samimiyetsiz; nasılsınlar.. iyiyimler.. (!)

Aslında nasıl olduğumun pek de önemsenmediğinin farkındayım, aldırmıyorum sahteliklere. İnanmış gibi yapıp, uyum sağlıyorum işte.

Yüreğim kaldırmıyor artık iki yüzlü sevişmeleri, zihnim çıkmaz bir sokak gibi, yol bulamıyorum aklımı kurcalayan sorulara. Ve artık bitsin istiyorum, salakça devam eden bu savaş. Dafa fazla tüketmeden, tükenmeden içimizde ki kalp denilen organ.

Ve artık gelmeni istemiyorum! Beklemiyorum da..

dil-ruba 04 Aralık 2014 Perşembe / 11:25