Ne çok istedim seni sevmeyi
Ne çok savaştım kendimle bilemezsin.
Senin sevdiğin gibi,
Senin sevdiğinin binde biri gibi…

Nasıl istedim,
Elini tutarken içimin titremesini
Her an kaybedebileceğim bir hazine gibi
Hak etmese bile dünyada tekmiş
Eşi benzeri yokmuş
Sanki ufak bir çocukmuş
ölüm döşeğinde bir hastaymış gibi , sevebilmeyi seni…
dokunsam kırılacakmış
Gördüğümde hayat yeniden başlayacakmış gibi …
beni sevdiğin gibi…

Bir sabah kalktım “yalan” her şey
Bakışım yalan
Dokunuşum yalan
Aşk yalan
Ben;
koskoca bir yalan…

Sen uyurken uzandım yanına
Baktım;
Baktıkça utandım
Baktıkça gözyaşlarıma boğuldu hayat…
Duramadım…
Kalamadım…

Biliyorum Uyandın;
Evi şöyle bir dolaştın,
Şaşırmadın biliyorum
Yine gitti dedin…
yine gittim…

Sevmiyorum dedim kendime
Sevmiyorum…
Dolaştım sokaklarda
Dar geldi dünya,
Şu aciz beden dar geldi…

Defalarca sordum kendime
Sevmediği biriyle niye olur ki insan
Hadi sevmediği biriyle olurda,
Sevmediği biri olmadan neden olamaz…
Niye onsuz geçen her anı zehir olur
Hayat onsuz nasıl bu kadar boş olur
O yok diye
Nasıl vazgeçer her şeyden insan

Madem sevmiyor,
Sevmediği birinden daha kolay
Neyden geçer…

Sevmiyorum dedim
Dedikçe senden geçemedim…

Sonra kalktım “yine” bir sabah
Baktım,
hava sensiz tadı çıkarılamayacak kadar güzel
işler asla bitirilemeyecek kadar çok
keder, sensizlik kadar büyük
hayat sensiz omuzlanamayacak kadar ağır
çökmüş üstüme …
ve ben…
baş edemeyecek kadar aciz…

den yoktun
geldim...
gözlerimi kapattım
küçükken babama yaptığım gibi
uyur gibi,
her şey yolundaymış gibi…
yanıma uzandın,
yanında güç buldum ;
benim için hafifledi dünya…
senin için ağırlaştı yine…

uyudun…
döndüm baktım sana…
biliyordum
gözlerinin içini görüyordum;
o güzel dünyada benim emanetim iki kara sayfa
iç içe iki rüya;

“geldi…”
“gidecek…”

Keşke sevebilseydim seni
Keşke hep kalabilseydim…


b.d