Başak tanesinin hüznüyle sallanıyordum dipsiz boşlukta... Haykırıyordum kimsesizliğe...Kırmızı bir hıçkırık olup süzülüyordum mavinin sonsuzluğuna... Hükümsüzce asılıydım tamda şurda..Niyetlerimin savruluşunda akıyordum.. Şimdi ise bir kuş havalanıyor yanımdan.. Ben mi burda kalmıştım yoksa o mu uçup gitmişti bilemiyordum..Dışarıda yağmur.. Gitmek için iyi bir vakit.. Martı kanadından aşklara yükseltiyordum gözlerimi... Tenimi okşayan melteme inat korkusuzca mavi bir çığlık olup akıyordum.. Denizlerim vardı orada biliyordum... Omzumdaki samimiyetsiz dokunuşlara aldırış etmiyordum.. Tek hissim yağmurdu..Rüzgarın tenimden akıp gitmesiydi... Beyaz bir tül gibi kumlara yaslanıyordum... Parmak uçlarımdaki bu ıslaklıkta neyin nesiydi? Akan güneş oysa ne kadar da kendini yansıtıyordu... Oysa biz böyle miydik? Sazın,kamışın serzenişinde buluyorduk benliğimizi... Vefakar bir an olan tamda içinde bulunduğum zamandı.. Çalakalem satırlarda mürekkebi bandırdığım o dar vakitlerdi içinde sevgiyi barındıran.. Karşımdaki dalganın yeşili,yakamozlar bana eşlik etmekle yetiniyordu..Ben öylece bakıyordum.. Hayalin en ilintili tebessümü onu yaşamaktı... Öyle ya.