İnsana en çok gülmek yakışırmış. Bunun için gülmeye çalıştım. Güldüm elbette. Hem de yersiz yersiz güldüm.
Birileri inanmış bir şeylere. Sap gibi ortada kalmadım ben. En güzel şeylere inandım. Bazı güzel şeyler hataymış ve farkına varsam da sevmekten vazgeçmedim.
İnandıklarımdan da hatalarımdan nefret etmem bir kere!
Sanma ki çok kandırıldım! Bırak ya, ben bazen kendimi bile kandırdım!
Ama mutluyum işte. Sırıtarak bakıyorum hayata. Gülüyorum bir kere, ağlamam gereken her yerde!
Hayat buysa kuralına göre yaşamak gerekiyor. Ne duruyoruz o zaman ki!
Nefesleri saymaya hiç vakit ayırmamışlar ki!
Tamam, bazen afallamışım, donup kalmışım, kabul...
İnkar edemem Allah’ın bildiğini!
Amann!
Hayat bu!
Değişen hiçbir şey yok. Aşık olmak, düşüp kalkmak, sevmek, yenilmek, kazanmak, nefret etmek...
Zamanı geldikçe insan her şeyi yaşıyor, yazıyor...
Gel, sen üzülme!
BURCU ÖREKÇİ