BEN:Sana geldim.Biliyordun geleceğimi.Söylemiştim sana.Bekliyordun.Gün bile vermiştin.Ama açmadın kapıyı bana.Onu seviyorsun dedin.Buydu açmama nedenin.Evet seviyordum onu.Ya o beni?Birgün de ben sana sevgili olalım deyince ,bunu ona yapamayız demiştin.Ve eklemiştin.Hem sen bunu istemezsin.Onu istersin.Biliyorum ben seni.

ÖĞRETMENİM:Böyle demenin nedeni,yani benimle sevgili olmak istemenin nedeni çünkü dünya bir yana ben bir yana.Ama ben biliyordum gerçeği.Çünkü senin için o bir yana dünya bir yana.Bu gerçek gözümün önündeyken tabi ki demeliydim sana:Bunu ona yapamayız.Hem sen de istemezsin.Sen şimdi diyorsun ki ya o beni seviyor mu?Sor ona.

BEN:Soramam.Hayır derse yıkılırım.Ben onun bazı hareketlerinden ,sözlerinden beni sevdiğini düşünüyorum.Buna rağmen soramam.Belki zamana bırakmalı.Garanti sevgi var mı hiç bu dünyada?Ya da daha başka şekliyle neyin garantisi var bu dünyada?Malım dersin yanar,canım dersin kanar,canan dersin bıkar.

ÖĞRETMENİM:İşte burada yanıldın.Gerçek sevgi var bu dünyada.Yoksa bile olmalı.Sekseninde
mutlu bir çift görmedin mi sen?Gördün.Ve ben biliyorum.Onları görünce çok mutlu oluyorsun.Ama unutma bunu,hep aklında tut.O güzel sevdayı ,o bağlılığı küçümseyen var.Hayat o mu diye beğenmeyen var.

BEN:Bunların sayısı ne kadar?

ÖĞRETMENİM:Senin gördüğün ne?

BEN:Benim gördüğüm kavgalar,ihanetler,cinayetler ve arada kalmış masum ve yalnız çocuklar.Ne yapabilirim şimdi ben?Çok ağır bu.Kahrediyor beni

ÖĞRETMENİM:Bir acı gördüğünde seni en mutlu eden ne?

BEN:O acıyı şiire dökmek.Ve söyleyeceğimi söyledikten sonra sanki görevimi yapmış gibi rahatlamak.

ÖĞRETMENİM:Gene öyle yap o zaman.

BEN: .............

BEN:Yazamadım.

ÖĞRETMENİM:Boşver.Öyle olmaz herzaman.Bu yazdıkların da yeter.