-"Gitme"demişti kadın genç adama doğru dönüp.-"Gitme!Hep hayatımda ol,yanımda kal."Ama genç adam dinlemedi kadını,duymadı bile yalvarırcasına söylenen bu sözleri kapıdan çıkarken.

Kapının kapanan sesinin ardından güzel kadın olduğu yere yığıldı.Kendini çok güçsüz,aciz ve değersiz hissediyordu.Oysa ne kadar çok sevmişti genç adamı.aralarında sekiz yaş fark olmasına rağmen sevmişti.Hıçkırıklara boğuldu birden bire.Ağlama sesi yankılanıyordu bomboş odanın içinde.Kendini bir anda milyonlarca insanın ortasında çırılçıplak kalmış gibi hissedip utandı kadın.Olamazdı,olmamalıydı, çünkü bu sevgi hak etmiyordu sebepsiz ve aniden terkedilmişliği.Bir açıklaması mutlaka olmalıydı.Aklı almıyordu,çıldıracağını düşündü bir an.Sanki ruhu ve bedenide genç adamla beraber o lanet olası kapıdan çıkıp gitmişti.Tıpkı kalbi,aklı ve duyguları gibi.Herşey genç adamla beraber güzel kadını terk etmişti.

Yerinden doğrulup sehpanın üzerinde duran sigarasına uzandı.Bir sigara yaktı önce,derin bir nefes çekti ciğerlerini tamamen dumanla dolduruncaya kadar.Ardından bir sigara,bir sigara daha.Başını,kıvırdığı dizlerinin arasına alıp düşünmeye başladı.Neydi hatası,ve hatta kendisinde miydi? Çok sevmesi,inanması,güvenmesi miydi suçu? Gözyaşlarıyla temizlediği kalp ağrısı bir nebze rahatlatmıştı sanki güzel kadını.Yinede çözümünü bulamadığı,nedenini bir türlü anlayamadığı sorular dönüp duruyordu beyninde.Gözleri bir ara saate takıldı.
-"Daha terk edileli dört saat olmuş." dedi
-"Sanki ben asırlardır burada oturuyormuşum gibi." diye geçirdi içinden.Allahım neydi bu yaşadıkları,neyin cezasıydı ve neyin bedelini ödüyordu?Sorular,sorular,sorular.Ardı arkası kesilmeyen sorular.Gözleri kapıda,kulağı ise her an çalacakmış gibi telefondaydı.Ya geri dönmeli ya da aramalıydı.
-"Bensiz yapamaz,beni böyle hoyratça ortada bırakamaz.Söz vermişti,yemin etmişti;asla terk etmeyecekti.Seviyor,"o" da beni seviyor.Biliyorum,eminim,emin olmak istiyorum.Offfff!"

Güzel kadın kendini yeniden hıçkırıkların kollarına teslim etmişti.Öyle ki ağlamasının şiddetinden açılan kapının sesini bile duymadı.İşte;genç adam geri gelmişti.Ama kapının önünde kala kalmıştı.Kulağına güzel kadının hıçkırıkları geliyordu.Önce inanamadı duyduğu bu sese.Yavaş adımlarla odaya doğru ilerledi.Evet,duyduğu ses doğruydu.Kadını ağlarken gözleriyle gördü.Ürkütmemek için usulca yaklaşıp güzel kadının yanına diz çöktü.Eliyle saçlarını okşamaya başladı.

Kadın başını kaldırınca genç adamla göz göze geldi.Ve ağlaması bıçak gibi kesildi,inanamadı önce.Sonrası derin bir sessizlik ve uzun bir bakışma anı.Genç adamın dudaklarından dökülen yalnızca iki kelimeydi.
-"Seni seviyorum."
Güzel kadın:-"Bende seni."diyebildi sadece.

Leyla ATİK/İZMİR
30-Mart-2008
bU YAZININ HER HAKKI SAKLIDIR...