Herkes söze; Nerede o eski bayramlar? Diyerek başlar… Bayram haftası ve sonrasında o hoş sohbetlerin ardı arkası kesilmez. Eski bayramlar nesilden nesile farklılık gösterirken neden herkes eski bayramların o şeker gibi tadını damağından silemez? Neden o mis gibi kokular yayılan balkon ve avlulardan çıkan dumanı yok edemez? Belki de bu bizim alışkanlıklarımızdan kaynaklanıyordur. İnsanın içindeki heyecanın, güzelliğini yitirmesinden kaynaklanıyordur. Bu açıdan hiç baktık mı etrafımıza…
Bayramın ilk günü şöyle bir etrafınıza bakın.. Çocuklar doyasıya mutlu tıpkı çocukluğumuzdaki gibi… Kurban başında dikilmeler, o heyecanlı bekleyişler, büyüklerin ellerini öpüp harçlık alabilmek için sıraya girmeler vs… Demek ki eksilen şey bizim kendi içimizde; heyecanımızda…
Büyümek o kadar güzel değil aslında. Bunu her bayram biraz daha hissediyorum. Hani çocukken büyümek için can attığımız dönemlerden sonra büyüdüğümüzde de çocuk kalabilseydik diye cümleler kurmaya başlıyoruz ya; işte o zaman içimdeki çocuk daha bi haykırıyor sanki hayata. Her yaş, ayrı bir güzelliktedir ama insanoğlu bu ya; elinde ne yoksa onun peşine koşma davasında… Hz. Adem ve Hz. Havva tüm meyvelerin içinden gidip o yasak elmaya koştuğundan bu yana hiç değişmedik biz aslında…

Demem o ki; bayramlar hala güzel... Hem de çok güzel.. Sadece biz değerini bilemiyoruz; o birlik olma, aile olma ve şükretme duygusunun. Çocukları sevindiren bir Peygamber ümmeti olduğumuzun farkına varamıyoruz. Sevindirip sevinmemiz gerekirken içimizdeki heyecanı öldürüp, sonra da suçu nesillere yıkıyoruz. Eminim ki bizden bir önceki nesil de bunu yaptı, bizden bir sonraki nesil de aynısını yapacak. Ben farkında olalım istiyorum. Bırakalım bu nesil kavgasını da dinimizin bize sunduğu bu güzel duygunun, birlik beraberlik duygusunun, küslerin barıştığı, tüm iyi niyetlerin bayram namazında semaya kalkan ellerden dua dua döküldüğü duyguyu doyasıya yaşayalım istiyorum.
Hepimiz biliyoruz ama farkına varamıyoruz bu hayatta geçici olduğumuzun. Hayat kısa ve biz o kısacık hayatımızı; kavgalar, kinlerle bitiriyoruz. İşte bu yüzden bile bayramlar güzel. Çünkü her bir büyüğümüzün elini öptüğümüzde, o kin ve nefretin ellerine bir kelepçe daha takıyoruz. Her çocuğun yüzünde tebessüm sebebi olduğumuzda, bu hayata bir çelme daha takıyoruz. Dilerim ki bu bayram tüm kin ve kavga duygularımızı müebbet hapse mahkum ederiz.
Komşuluk ilişkilerimizi de canlandıran bu bayramlar, bize etrafımızdakileri de unutmamamız gerektiğini bir kez daha hatırlatıyor. Etrafımızda bize sığınan masum insanlara elinizi uzatmayı unutmadan bir bayram geçirmenizi diliyorum.
Artık nerede o gelecekteki bayramlar deme zamanı. Nesillerimize büyüklere saygıyı küçüklere sevgiyi aktarma zamanı. Biliyorum ki bayramı hakkıyla yaşayan iki kuşak var. Elleri öpülenler ve gözleri öpülenler. Ben de büyüklerimin ellerinde ve küçüklerimin gözlerinden öpüyorum. Hayat yolunuzdaki her adımınız bayram tadına olsun. Bayramımız mübarek olsun.