Fazla düşünme dedi biri,
Sonra biri daha çok düşünen kahraman olamaz diye tekrar etti.

Ben yine düşündüm ,seni
Yine sana dolduğum ,sıralandığım hafif saatler de.
Kalem ,defter,gece,beyaz,gece lambam ,
Herşey sus pus sokakta bir kaç araba sesi.

Yıldızlar koşuyor ,düşündüğüm zaman sanki yer ,gök fısıldaşıyor.
Ellerime hakim olamıyorum,
Parmaklarım kendini bulurcasına yazıyor,yazıyor,yazıyor...

Sahi neydi seni bana böyle düşündüren,
Kavuşamamanın verdiği rahatlık mı ?
Yada vuslatı beklemenin karanlık yanı ,
Sızı inceden yayılırken parmak uçlarımdan .

Sen uykunun en tatlı yerinde hiç bilmediğin ,
Bir hikayenin yine yeniden ,
Büyük kahramanı oluveriyorsun .

Sadece bir düşünceyle başlıyor kelimeler ,
Alıp gidiyor hikayemizi.

Yüzün geliyor geçiyor önümden ,
Bu gecenin hatırına ismin Beyaz ,
Uyu ve uyut semayı sızı geçer,yollar biter.
Biz yalnız bir hikayede iki yorgun savaşçı,

Sana hayatında iyi düşler.