Sebepsiz değil elbet içime sığamayıp etrafıma verdiğim negatif enerji. Aklımı ve kalbimi bertaraf edip, ruhumu isyana davet edeceğim, zira Yaradan’a olan sevgim ve bağlılığım duraksatıyor beni. Böyle olmasını istemiyorum bunun için kendime sürekli direktiflerde bulunuyorum.

Bu yüzden yazma isteğimle başbaşayım.

Biraz önce başımı öyle bir vurdum ki kanayan her yara durmuş, sızlayan yanıma bakıyordu. Sağlık gibisi yok dedirtti yine yaradan.

Biraz yürümek iyi gelecek… Hatta koşmak… Ve tabi ki bisiklet sürmek…

Biraz yağmur mu yağsa, ıslansam…

Şimdi soğukla mücadele eden birine bu dizeler şımarıklık gelecek, sanırım da öyle. Yine Yaradan bir düşünce belirtti beynimde.

Ne yesem, derken; canım bir şey istemiyor. Oysa nice aç karnına uyuyan çocuklar var bu dünya denen yerde.

Her zaman Ay iyi gelir bırakırım bakışlarımı ulaştırması için gerekli yerlere. Ve rüzgâr istediğim kokuyu getirir bana. Sakın şaka ediyor deme.

Aklım, ‘’çıkar at üzerine sinmiş duyguları’’ diyor. Yüreğim aklıma düşman.

İncitmemek gerekiyorsa birilerini, sanırım sessizlik iyi gelecek.

Ayşedilba