4
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
697
Okunma
Bir anda herşeyden vazgeçip,yüreğine tüm sınırları koymuşken;öylesine acımasız ve hoyratça prangalamış yüreğini,gömmüştü duygularını dipsiz kuyulara,bir daha çıkmamacasına............Sevgi bu;o ağırlığa dayanamadı,feryat figan yularındankurtulmuşçasına,yine saldı kendini,bıraktı kadir bilmez,sevmek nedir bilmez kucaklara.... İtiraf etti yenilmişliğini.Bir şans daha tanıdı kendine ve ona.Belki belki bu sefer zafer benden yana olur dedi.Attı güvercin tedirginliğini üzerinden.Koca bir yük kalkmıştı sanki omuzlarından.Hayata yeniden merhaba diyebilmek yeniden becerebilmek ağız dolusu gülmeyi.Ne güzel duygulardı.Canına can katmış,gözlerindeki ferler yeniden ışıldamıştı.Bir daha aynalarla barıştı benliği.Demek ki;onun için herşey ama herşey tüm hayatına egemen olan,onu hayata bağlayan,can damarı,ekmeği suyu,uykusu ve ruhu olan sevgiymiş.Ve sevgi tüm acımasızlığıyla bir daha kazandı.Onu darmadağın edercesine....