bugün evde erken çıkmıştı .yavaş yavaş indi merdivenleri .soğuğu içine çekerek yürüdü kafeye geldiğinde kendine kapıya yakın bir masa seçti.
-bir çay alabilirmiyim.şu çayın sıcaklığını içine çekmek ne güzel .buğulu camlar ve buğulu bir kalp utanmasam ağlayacağım .neden böyle oldu.oysa sevmemişmiydik.kavuşmak için acı çekmemişmiydik.o zaman neden bu kadar aşağılandım hırpalandım. en kötüsü vazgeçtildim..
bütün bunları düşünürken bahar içeriye bir asker gelir sabah poğaçasını alır ve gider.arkasından lise öğrencileri girer bütün gençlikleriyle ve toyluklarıyla. baharın aklından
hayatı bir solukta gelir geçer.elleriyle camı siler servis gelmiştir ve işe gidecektir
- ne tuhaf bu beraber çalıştığım insanlar bile beni görünce gözleri gülüyor ama kocamın yüzü bir türlü gülmüyor.onlar bana yaklaşmaya çalıştıkça sevgiye ne kadar aç olduğumu hissediyorum...saçmalama bahar senin çocuğun var...
DEVAM EDECEK