Yamalı düşlerim,yenik sevdalarım vardı sana dair.Ve bir de gönül kırgınlığı...
Önceleri bilemedi.Küçücüktü yüreği;korktu,Sevdasını taşıyamamaktan,ağır geleceğinden korktu.Biliyordu,kendini kaptıracağını,kendi benliğinde olmayacağını,kapılarını bir kere aşka açıp bir daha kapatamayacağını iyi biliyordu.
Ama geç kalmıştı artık,yüreğine söz geçiremiyordu...İşte sevgili!yüreğim gelgitlerdeydi ama ona rağmen,yüreğim seni çok sevdi...

Seni sevmek,seni düşlemekti her anımda.Ve böylece varlığını hissetmek.Kimi zaman yürek yangınımdın.Kimi zaman durulmuş bir deniz..Sabahın ilk ışıklarıyla yeni güne merhaba demek,Karanlığın çöküşüne şahit olup o yalnızlığa,sessizliğe aldırmadan güneşin batışını izlemek gibi bir şeydi...Ah sevgili!Beni nasıl da mahkum ettin aşka...

Karmaşık bir bulmaca gibiydin sen.Kolay gibi görünen ama hiç de kolay olmayan karmaşık bir bulmaca...Ama yeminliydim,Eğer aşk bize anlatılan gibiyse,
Aşk risk almaksa,bir şeylere değer deyip değer vermekse,Evet! yeminliydim,çözecektim seni...

Her defasında duygu yüklü anlamlar kattım gözlerime...Bana baktığında,korkuluydu,utangaçtı,acemiceydi bakışlarım belki de kimbilir.
Ama çok şey anlatmaya çalıştı o gözler sana.Her bakışında ben gibi yenilendi,güzelleşti,içimdeki sevgin gibi büyüdükçe büyüdü anlamlar kazandı.
İşte Sevgili! Bunları yapmak hiç de zor gelmedi bana.Söz konusu SENDİN.Senli yeminlerimdi...

Uzaktın bana ama o uzaklık bile hiçbir zaman engel olmadı sevdama,aksine beni sana daha çok yakınlaştırdı...Her gece de hayalimle öpücük kondurdum yanağına.Dualar ettim senin için.İyi ki varsın diye.iyi ki de vardın...

Öyle bir şeydi ki seni sevmek?Seni sevdiğim için kendimle gurur bile duyuyordum çoğu zaman.İşte bu duygularla besledim,büyüttüm içimdeki sevgini...
...
Hani büyümüştüm ya ben,sevgim de büyümüştü..Öyle demiştim.Ben büyürken o ne oluyordu diye hiç düşünememiştim.Bencilce davranmışım hep.
Hani derler ya"benim sevgim ikimize de yeter"insan bunu yıllar geçtikçe daha iyi anlıyor.Hiçbir zaman senin olmamış bir yüreği kendine
nasıl bağlayabilirsin ki? Seni sevmesini nasıl bekleyebilirsin ki?...Büyütmüşüm gözümde onu.Ama pişman mıyım? Hayır...

Sevdaya hasret kalmış yüreğimde gücüm var mı hala onu sevmeye diye soruyorum şimdi kendime? Galiba yok.Çünkü; ben o gücümü çoktan kaybettim...

Küçük bir yüreğe sığdırılmış aşk öyküsü bu.Aşık olan ben Aşık olunan o...Onun gözünde ben hayata yeni adım atmış tertemiz bir genç kızım..Benim gözümde de o,
karmaşıklık ve kalabalığın içinde kendini arayan,kaybolmuş olgun bir adam...

Küçüğüm,Şimdi Aşk Zamanı...Bak! senin saatlerin Aşkı gösteriyor...Sarıl Aşka,Sarıl da büyü...

~~~~09/06/2008~~~~

"Birilerinin seni sevmesini beklemeden önce,Kendine şu soruyu sor; ’Sen başkası olsaydın kendini sever miydin?’ "
~W.Shakespeare~