Hızla geçiyorum kalabalıklar arasından. Kimseyi görmüyor gözüm. Soluk soluğa kalmışım ,aklımda bin sarı yaprak aynı anda çıtırdıyor .Kasım melodileri diyor ,kasım melodileri bunlar...

Zihnim meşe ağacından , gül dalına atlar gibi yön değiştiriyor.

Yürürken , kelebeğin kendini ateşe nasıl attığını düşünüyorum. Aşk ile yaklaşırken kızıl aleve , hiçlik deryasına dalışına gıpta ediyorum.
Sonra kulağıma fısıldayan ses yine uyandırıyor beni. ’

Yalnızca hiç kimse olmaya hazır kişiler aşkta olabilir’


Hiç kimseyim ben , korkusuzca...

Yol bitiyor demiyorum , yol yeni başlıyor aslında ,sana vardığım noktada.


Hem nefes almaya çalışıp hem sana sarılıyorum , seni seviyorum diyorum soluksuz halimle. Zorlanıyor muyum ? Hiç te bile ...

Sarıp sarmalıyorsun. Yerim yurdum oluyorsun.

Başımı yaslayıp göğsüne ,derin bir uykuya dalıyorum.

İşte en sevdiğim yer , işte huzur kokan uykum.



Sayıklıyordun ,diyorsun uyandığımda bana.

Bir şiir mırıldanmışım , ne yandan estiği bilinmez.

Kaça bölme mi istersin ruhumu ?
Kaç kere atayım kendimi kelimelerden aşağı?
Kaç bahar daha geçsin
İnanmadığın ,güvenmediğin dalda
Ne diye şarkı söylersin...

Susuyorum. Sessizliğimi ne güzel dinliyorsun. Sen ne güzel seviyorsun.