Sevgili Günlük,

Yazmaya ara verdim bir süre. ‘Neden’ dersen, ‘Hevesim kırıldı biraz’ diyeceğim ben de.
Özledin mi beni?

Saçma bir soru oldu belki. Özlersin biliyorum. İhmal edilmiş hissettin kendini değil mi? İhmal edilmiş, hatta terk edilmiş…

‘Sakın üzülme’ demeyi çok isterdim. Ama insan üzülüyor be Günlüğüm, biliyorum..

Duydum seni, ‘Ben insan değilim ki’ diyorsun..
Yanılıyorsun..

İnsan demek, sadece ete ve kemiğe bürünmek değil. Benim için, kendini insan sanan, pek çok et-kemik yığınından daha İnsansın. En azından dinliyorsun sabırla..

Ben de seni özledim sevgili Günlüğüm.

Pazar maceralarımı anlatıp, kafanı şişirmeyeceğim bugün. Başınla baş başa kalmak istediğini biliyorum.

Sadece bil ki; beraber aşacağız bu günleri. Artık inanıyorum.

İhtiyacımız olan tek şey Zaman……


Seni Seven Dertdaşın.