Bazen yazası da gelmez insanın. Hiçbir kitapta yazılmamış kurallara yenik düşer sözlerin, bir çift göze dalarken neler düşünür insan. Karanlık mıdır içindeki ışığı çıkaran yoksa o ışık mıdır karanlıkta yok olmayı seçen. Geceye de hakaret etme bu arada bırak güneş başkasına doğsun, senin içindeki gölgeler güneşte görünmez anca bir gülüşle saklayabilirsin yaralarını. Bir günü bitirdi nerdeyse düşüncelerim, olgunlaştı hasat halini alabilir boynu bükük sözlerim. Beklerken ne düşündün ne bekledin beklenenden diye de sordum kendime. Cevap veriyorum: ben de bulamadım. Ayakları ıslak kuşlar bu ara dolanır tepemde onların yağmurlarıdır bu ara beni ıslatan. Uzaklardan bir siren sesi duyarım, acının mı bir umudun mu göstergesidir ayrım yapmak zor bu kafayla birbirine benzer sesleri, bazen içinden sökülür sözler, o kadar yamaya rağmen yine de yenidir kesikler. Böyle çaresiz olmasaydım eğer gülemezdim herhalde her ota boka. Yakan o kadar çok şey var ki içimi kimi karşımda durur görmem, kimi daldığım yerlerde zorla dökülen bir gözyaşı olarak kalır. Neyin bayramıdır bu kutlanan gönül takvimimde yeri yok ki böyle bir şenliğin. Belki beni mutlu eden imgeler sende bir çiçeği, bir ağacı besleyen suni bir gübre. Dedim ya işte bu işte bokluk var kokusu çoktan çıkmış. Kim suçlu bi onu bulamıyorum. Acıkan mı yoksa o yemeği önüne sunan mı? Ağzım türbülansa girdi kusurumu bağışlayın. Ne de olsa yolcularım kanatlarımda uçmaya çalışırlar, dengesizliğim ondandır benim. O kadar lafın üstüne sıvamadan olmaz. Şimdi diyorsam da, her daim adın dudaklarımda bir mühür olarak kalacak, seni saklarken bile kendimden, gerek kaçarken senden gerek yolundan geçerken kanlar içinde kalsa da yüreğim, gece gelir elbet birkaç sözle ıslatırım içime yağan yağmurlarla yellerim ateşini. Sabaha çıkarsa hayalin iyidir ne de olsa sisler içinde bir seni seçebilirim. Olmadı sahte birkaç gözyaşı ile yüzümdeki çukurlara doldururum özlemini. Şayet bir yerlerde adresimi ararsa gözlerin, hemen bir ayna bul gözlerine bak, gülmeyi de unutma bu arada senin güldüğün yerlerdedir yerim. Doğduğun güneşe ikametgâh olarak verdim gözlerini. Oralarda kaybolmuş bir çocuk bulacaksın yaralarına ağlayan, tut elinden kaldır gözlerine bak, gülmeyi de unutma sakın. Gülerken büyüyor o çocuk ağlarken küçüldüğü gibi..