KIRMIZI ARABA

‘’Anne ben çıkıyorum’’ deyip kapıya doğru ilerliyordu, annesinin gözünde hala küçücük olan kızı. Zaman öyle hızla her şeyi alıp götürüyordu ki! Bu sene üniversiteden mezun olacak. Ve belki de mutlu bir yuva güzel bir iş planları yapıyordur bile….
Arabasının kapısını açarken saatine baktı. Şarkı söylemeyi kesip biraz acele etmesi gerektiğinin farkına vardı. Oysa en sevdiği şarkıydı; ‘’Ben Ölürsem Akşam Üstü Ölürüm!’’
Kendi kendine ‘’hadi bakalım Eboş finalleride verirsen senden kıyağı yok! Üstelik şu külüstürün sıfırına kavuşacaksın.’’
Babası söz vermişti bir tanesine. (Kızlığını kendisinin bozacağı) araba hediye edecekti. Geçen gün galeride beğendiği spor ve son model bir arabaydı kızına alacağı…
Yolda ilerlerken, düşünceleri yüzünü ışıl ışıl aydınlatıyordu. Birden içi heyecanla dolup taştı. Ne hava atardı arkadaşlarına, o bayrak kırmızısı tek kapılı arabasıyla. Murat inanmayacaktı. Ağzı bir karış açık kalacaktı. İşte şimdi canlarının bir parçası gördükleri vatanlarının her yanını gezebileceklerdi…… Davetlere gittiğinde o ışıkların altında ne parlak gözükecekti arabası……….


Gaz pedalına biraz daha yüklendi. Kırmızı ışığı fark ettiğinde yolun ortasına kadar gelmişti. Oysa okuluna o kadar da yaklaşmıştı ki! Şu ışıkları geçince daha hızlı gitmeyi düşünüyordu. Sınava yetişmesi lazımdı.
Eboş üzerine doğru gelen arabayı görünce gözündeki ışıltının yerini soğuk bir bakış aldı. Bir saniyeden daha az süren buz gibi bir bakış….
Arabası üç takla atmış ve karşı şeride geçmişti. Gözündeki donukluk yerini acıya bırakıyordu usulca. Her yanı tarif edilmez sızılar içindeydi. Yutkunduğunda ağzının kanla dolu olduğunu fark etti….
Evet oydu. İşte gelmişti ölüm kapısına. Oysa zamanı değildi. Daha küçücüktü. O annesinin minik kuşuydu. Hazan olmamalıydı bu güzel bahar ayları… Hem Eboş onu akşam üstü bekliyordu, o zaman gelecekti hani!!!


Sayısız sesler geliyordu kulağına ama hiç birini anlayamıyordu. Korku filmlerinde ki uğultular gibi, çığlıklar gibi anlamsız sesler.
Araba ters dönmüş ve öylece kalakalmıştı. Üşümeye başlıyordu. Fakat çok uzun sürmeyeceğini de biliyordu.
‘’Keşke sabah çıkmadan anneme sarılıp öpseydim, Murat’ı arayıp seni çok seviyorum diyebilseydim’’ diye iç geçirdi. Ne bilirdi ki ölüme bugün kırmızı ışıkta yakalanacağını…


Kırmızı araba, Murat, finaller, anneciğim güzel anneciğim, aslan babam, hayallerim, kan, soğuk, yaşam ve ÖLÜM!!!!



Muhsin DEMİR
06 Ocak 2002