Başlangıcı pek bilinmese de sözlü olarak başlayan; bizi anlatan, bizim olan edebiyatımız Halk Edebiyatı son yıllarda köşesine çekilen bir güreşçi edasına girdi. Yazanlar da okuyanlar da azaldı.
Aslında ülkemizde sanata sanatçıya verilen değer ortada. Bütün sanatlar maalesef can çekişiyor, eriyor ve bitiyor. Sanatçının topluma verdiği armağan ayaklar altına alınıyor, küçümseniyor. Sanatçı direniyor ama yeri geliyor sanatından utanıyor.
Hal böyleyken edebiyatın en az okunan türü olan şiirin halk edebiyatı kolu yok olmayla yüz yüze. Biz inanıyoruz ki yok olmayacak; olmaması içinde elimizden geleni yapmaya çalışacağız. Lakin halk edebiyatının erimesi halkın kendi çocuğunu sokağa atmasıdır. Kendine sırt çevirmesidir.
Sorun sadece okuyucu da olsa iyi; nitelikli şairlerde azaldı. Şair artı; okuyan azaldı. Demek ki yazanlar da kendine çeki düzen vermeli. Bunu söylemek benim haddim değil belki ama birilerin bir şeyler yapması gerekiyor.
Umuyoruz ki sorunlar düzelir. Edebiyatla beraber diğer sanatlar da ayağa kalkar.